'Stan deed mededelingen en verder niks. En als ik mijn punt wilde maken, had ik de neiging om door te drammen. Steeds weer op dingen terugkomen, mijn punt nog een keer herhalen, boos worden, waardoor Stan ook boos werd. Er was geen normale communicatie mogelijk. In de training heb ik geleerd me anders op te stellen. Eén keer duidelijk mijn mening zeggen is genoeg. Zonder boosheid. En het daarbij laten. Sinds ik me daarvan bewust ben, merk ik dat de wrijving tussen ons is verdwenen. We zijn nu veel meer in dialoog. En wat opvallend is: Stan maakt meer verstandige keuzes dan ik dacht.
Ook heb ik veel geleerd over verzoeningsgebaren. Dat je kind niet per se iets goeds hoeft te doen, om hem aan te halen of een compliment te geven. De training heeft me het inzicht gegeven hoe fijn het is om met andere betrokkenen samen te werken rond je kind. Je staat er niet alleen voor.'