Pleeggezin gezocht
Het was hartje zomer 2018. Drie broertjes van (toen) 5, 10 en 11 jaar waren dringend op zoek naar een pleeggezin. De jongens hadden al een jaar in een jeugdinstelling gewoond, omdat hun biologische ouders niet in staat waren voor ze te zorgen. Ze waren jong, onthecht en op zichzelf aangewezen. Lilian en Guus schrokken wel even, maar dachten al snel: ach, waarom niet? 'Het leek ons niet goed dat ze uit elkaar gehaald zouden worden.' In het begin was het natuurlijk wennen, aan beide kanten. 'Net als puzzelstukjes die je in de lucht gooit en weer aan elkaar probeert te leggen. Dat kost gewoon tijd. De jongens kregen te maken met een nieuw gezin, andere regels, een nieuwe school. Hun leven bewaard in 1 vuilniszak met spulletjes. Ook voor ons was het niet altijd makkelijk. Je huishouden verdubbelt ineens van 3 naar 6 mensen. En ja, dan ren je jezelf wel ‘s voorbij. Gelukkig kregen we veel steun van onze omgeving.'
'Mag ik alsjeblieft tot mijn 80e bij jullie blijven wonen?'
Goede basis meegeven
Guus en Lilian hebben geen moment getwijfeld aan hun keuze. 'De jongens passen echt bij ons. En het is mooi om ze te zien opbloeien. Wat zijn we trots op ze! Ze hebben vriendjes gemaakt, je hoort ze zingen in de badkamer, ze voelen zich hier helemaal thuis. We willen de jongens een goede basis meegeven, zodat ze straks klaar zijn om de wereld in te kunnen. Of dat nu op hun 18e, 21e of later is, dat maakt ons niet uit. Laatst vroeg de jongste: ‘Mag ik alsjeblieft tot mijn 80e bij jullie blijven wonen?’ Dat is toch mooi? Pleegouder zijn heeft ons leven echt verrijkt. Het zijn ‘onze jongens’ en we gaan voor ze door het vuur.' Hebben ze tips voor mensen die ook pleeggezin willen worden? 'Denk er goed over na. Het is geen hobby die je er even bij doet. Je moet er écht voor de kinderen zijn, voor de volle 100%. En álle gezinsleden moeten achter de keuze staan, dus ook je eigen kinderen.'